Doffe doofte Staalzwaar rust dit op een vermoeid lichaam de rug, de schouders schuin onder de last gaan geen enkele pit Dralen op een punt onzeker over voelen verliest zich in de stunt van het overspoelen met mooie emoties Grote dingen, kleine dromen Stapt hij door tot aan de einder, einden van deze droogte alleen alles zo dor met enorme loomte Zijn voetzolen hard de stappen afgemeten lijken elke keer te steken en hij te vergeten hoe nu verder Misschien houdt hij van die loden last voelt hij zich goed in deze rouwstoet zelfmedelij te over hij steeds dover en dolend doffer